चाहत

दोन शब्द बोलत नाही,

चार पावलं चालत नाही;

नारळाप्रमाणे मस्तक फोडले

तरी जागचा हालत नाही.

सूर्य तिला वाळवतो,

वारा तिला पळवतो,

पाणी तिला नेते वाहून;

कोरड्या डोळ्यांनी तो

सगळे घेतो पाहून.

रागावली की शिव्या देते;

सुखावली की ओव्या गाते.

कोणी किती निंदा केली

तरी त्याला सोडत नाही;

त्याचे-तिचे नाते काय?

प्रश्न तिला पडत नाही.

आहे-नाहीच्या पल्याड

ती त्याला चाहते;

बाहेरचा पिच्छा सोडून 

आत त्याला पाहते.