मुकुट

डोक्यामधून काढून टाक
सिनेमातली सुहागरात;
अन् उजेड थोडा पडू दे
थेटरातल्या अंधारात.

संसाराला ठिगळं लावत
रोज डोळे फोडते माय;
सुईहूनही बारीक भोक
मोतीबिंदुला दिसते काय.

तुझ्या नव्या डोळ्यांनी
तिला दोरा ओवून दे;
सुईटोचली बोटे तिची
तू जरा चुंबून घे.

डोक्यावरती मुकुटावाणी
मिरव तिचे कष्टाळू हात;
पोलाद वाकविण्याची धमक
येईल तुझ्याही मनगटात. .